• Voor het eerst in deze eeuw scoorde er een Voorhouter op Reeuwijk-Dorp en ook voor het eerst vertrok de spelersbus met wedstrijdpunten, zelfs 3 (!), in de late donderdagavond terug naar Voorhout. De negentig minuten daarvoor waren spannend, toonden veel inzet, met name vanuit Voorhoutse kant, maar opnieuw waren de kansen schaars en was het spektakel gering. Dat nam allemaal natuurlijk niet weg dat de ploeg van Frank Bloemheuvel wel met een heel goed gevoel dat leuke plaatsje in het Groene Hart achter zich liet.

    Aanvoerder Ivo Smits begon goed door al meteen de toss te winnen. Daarmee zette jij RVC’33-keeper Van den Hoek meteen tegen de almaar lager staande zon en zou het gebeuren dat RVC’33 in de tweede helft juist ‘van de supporters’ af voetbalde. Nu bleek dat laatste niet echt een belangrijk aspect, want ja, een donderdagavond is toch een crime voor een thuiswedstrijd: bijna geen toeschouwers en (dus) geen zondagmiddag-gezelligheid in de kantine. Foreholte pakte vanaf het begin het initiatief en RVC’33 leunde achteruit om van daaruit via de counter op zoek te gaan naar succes. In de eerste helft waren de verdedigers hun aanvallende opponenten voor het grootste deel de baas. Met name voor het doel van de opnieuw goed spelende Piet Meeuwissen deed zich nauwelijks gevaar voor. Foreholte stond goed. Bij balverlies werd er snel druk gezet waardoor de bal ook weer snel veroverd kon worden. RVC’33 hanteerde vanuit de verdediging meestal de lange bal naar voren en ook daar wisten de Voorhouters wel raad mee. Maar ook Voorhoutse mogelijkheden waren schaars. Rechtsbuiten Thijs van Gils kon een voorzet van Robin Gomes nog wel net beroeren, maar mikte inglijdend over het doel. Diezelfde Gomes snelde achter een dieptepass aan, kon nog net voortrekken om er vervolgens achter te komen dat niemand van zijn ploeggenoten aanwezig was om in te tikken. Op het half uur was het voor het eerst RVC-spits Rens Mathot die zijn gekraakt schot naast zag gaan en tenslotte stapte Van Gils nog ongelukkig op de bal daar waar hij juist leek door te breken. De rust kwam met een teleurstellende 0 – 0.

    De 2e helft was net op gang toen Pim Spreeuw keeper Van den Hoek testte of hij al bij de les was. RVC’33 had Daan Zantinge en even later Niels van der Meer in de ploeg gebracht en daarmee ook meer drang naar voren, in het kader van “als Foreholte niet scoort, dan kunnen wij het best eens proberen”. En met name door hun inzet kwamen er mogelijkheden voor de blauwwitte formatie. Toch konden de verdedigers vaak nog juist op tijd het schot kraken. Trainer Bloemheuvel bracht Ruben Hoijer. Tom Noordermeer en later Boyd Slobbe en Boyd van Steijn. Een injectie die de ploeg nodig had, want er was al veel energie opgestookt in het voortdurend maar proberen. Met name Hoijer was een plaag voor de verdediging van RVC’33. Foreholte drong gestuwd door Noordermeer en Van Steijn en geregisseerd door Ivo Smits naar voren en de bal viel bijna in eigen doel via een ongelukkige balbehandeling van verdediger Rens van der Werf. De wedstrijd leek op een doelpuntloos gelijkspel uit te draaien toen Lars Berg besloot om zijn rush richting het doel van Van den Hoek in te zetten. Combinerend met de ingespeelde en balvaste Sam Lemmers kon Berg uiteindelijk de bal in de rechterhoek langs Van den Hoek mikken (0 – 1).

    De uitstekend fluitende scheidsrechter Meeuwenoord wilde het sportieve duel zonder kaarten beëindigen, maar aan het eind werd het toch nog even onvriendelijk en daarmee eindigde de gele kaartenstand toch wel in een gelijkspel: 1 – 1. Daar maalde geen enkele Voorhouter verder om. De verdiende winst was, weliswaar met veel moeite, binnengehaald en de overwinningsyell schalde uit de kleedkamer.