• Zonder vrijwilligers geen vereniging. De vrijwilligers zijn dan ook de zeer waardevolle mensen binnen onze club, die we graag extra aandacht geven! Via deze wekelijkse bijdrage kun je kennis maken met onze helden die op en rondom de Foreholte velden te vinden zijn. Deze week maken we kennis met Henk Koning.
    Door: Erwin van der Linden

    Hoi Henk, in deze bijzondere tijd toch een interview via een whatsapp video call. Laten we afspreken dat we de antwoorden kort en bondig houden. Kun je jezelf voorstellen?
    Mijn naam is Henk Koning, 71 jaar jong en geboren in Vlissingen. Ben de trotse vader van 2 geweldige zoons. Kom zelf uit een gezin met 2 kinderen en heb dus nog een zus. Geboren in Vlissingen, maar reeds na een jaar naar Amsterdam verhuisd. Daar tot mijn 18de gewoond en via een aantal tussenstops uiteindelijk in Voorhout beland.

    Je hebt even in de lappenmand gezeten. Hoe is het nu?
    Prima, heb een nieuwe heup gehad en alles gaat goed. Ben weer mobiel en kan gaan en staan waar ik wil. Enige is dat ik mijn grote hobby, het fluiten van wedstrijden, niet meer kan doen. Erg jammer!

    Kun je iets over je werkbare leven vertellen, wat heb je gedaan?
    Al heel vroeg had ik heel veel bewondering voor de werklui die eigenlijk dingen met hun handen maakten. Zo kon ik veel genieten van een smid die bijvoorbeeld een sierlijk hekwerk maakte uit stukken ijzer. Voor de huidige samenleving is dit uitzonderlijk want alles is zo gewoon. Ging op mijn 16de jaar naar de bedrijfsschool van de spoorwegen en ben daar leerling geworden en heb daar ook stage gelopen. Vervolgens loopt het beroep monteur als een rode draad door mijn leven. Maar ook een aantal andere dingen gedaan, zoals in de motorsport in het buitenland gewerkt en beroepschauffeur geweest. In die tijd kreeg ik het verzoek iets te leveren in de middle-of-nowhere en ging op stap met mijn Michelin-wegenkaarten en de u allen bekende Shell stratenboek. Geweldig toch, maar nu zo ondenkbaar!

    Hoe ben je bij onze mooie club Foreholte betrokken geraakt?
    Dat is wel een hele tijd geleden! Maar ben eigenlijk door een collega monteur, u allen bekend, Jan Schrama overgehaald om het mooie Foreholte eens te bekijken. Dit was 35 jaar geleden. De velden lagen toen nog bij de oude Melkfabriek van volgens mij de familie Warmerdam. Ik wist totaal niet waar Voorhout lag om eerlijk te zijn, maar ben er uiteindelijk wel gaan wonen. Op 6 jarige leeftijd ging mijn zoon voetballen en ben ik eigenlijk als leider/trainer/chauffeur in ons mooie rood-witte cluppie gerold. En tot op de dag van vandaag heb ik er geen spijt van, sterker nog, ben ik er heel trots op !

    Heb je zelf ook nog gevoetbald bij een vereniging, Henk?
    Weet je Erwin, wij hadden vroeger niet zo veel centjes. Er moesten in die tijd veel keuzes worden gemaakt. Maar in mijn jeugd heb ik wel een aantal jaren bij JOS gespeeld in Tuindorp in Amsterdam. En voor de rest was het heel veel straatvoetballen, met jassen als paaltjes en krijt op de muren als een doel.

    Dan je vrijwilligerswerk bij onze mooie club. Wat heb je allemaal gedaan en wat doe je tegenwoordig?
    Zoals gezegd ging mijn zoon in 1995 voetballen bij Foreholte. Ik kwam al snel in contact met Willem van Dijk en van het een kwam het ander. Een cursus pupillenscheidsrechter en Henk stond wekelijks te fluiten. En het fluiten was echt een grote passie voor me. Kon daar mijn ei echt in kwijt. Heb menig discussie gevoerd in mijn zwarte tenue met spelers van de teams. Jaja, ik weet het! Dat moet je eigenlijk niet doen, maar dat zit nu eenmaal in me.

    Daarnaast heb ik eigenlijk heel veel hand en spandiensten gedaan. Moest er iets gebeuren dan stond ik eigenlijk altijd wel klaar en sta nog steeds dan klaar. Met heel veel plezier kijk ik bijvoorbeeld terug naar het Van der Sar toernooi en het Jan Schrama toernooi waar ik de snelheidsmeter heb bemand.

    Momenteel ben ik op de zaterdagochtend nog scheidsrechterbegeleider. Met een aantal andere begeleiden we de jonge scheidsrechter tijdens hun wedstrijden. Helpen met evaluatie van spelmomenten, bij onzekere situaties en het in de bres springen als er weer eens commentaar komt vanaf de zij(k)lijn.

    Dit is echt een passie van me en daarnaast is het op de zaterdagochtend uiterst gezellig met alle sociale contacten rond het veld en in de kantine. Ik mis dit nu enorm!

    Uw reporter loopt ook al wat langer mee, maar heb ik je ooit als uitsmijter gezien bij de ingang van de kantine?
    Haha, ja dat klopt. Er waren in die tijd wat wedstrijden bij het eerste team waar de gemoederen wel eens op liepen. Ook de invoering van de KNVB dat er geen bier langs het veld mocht worden gedronken, leidde er uiteindelijk toe dat ik heb rond gelopen met een geel hesje met achterop “Suppoost”.

    Henk, als ik aan jou denk, denk ik ook gelijk aan je motor. Waar is de liefde voor de motor vandaan gekomen?
    Dat is reeds bovenstaand ter sprake gekomen, maar mijn liefde als monteur voor de motor is onvoorwaardelijk. Maar ik denk dat je bedoelt het rijden van mijn motor. Klopt, ik heb een Honda 1100 cc V4 uit 2002 met 185.000 km op de teller. Echt mijn kindje en perfect door mij onderhouden zoals het hoort. Motorrijden zit echt in je genen, je bent een motorrijder of niet. Het rijden op de motorfiets geeft mij een gevoel van vrijheid en is onbetaalbaar!

    Kom ik gelijk bij je andere vrijwilligerswerk. Je begrijpt direct wat ik bedoel denk ik. Kun je hier iets over vertellen, Henk?
    Zeker! Ik doe hand-en-spandiensten voor de Stichting Help Eens Een Handje. Hierbij rij ik o.a. met mijn motor mee met de alom bekende truckers-run. Dit is een stoet van trucks, waarbij de chauffeur als bijrijder een deelnemer met een beperking heeft. Ik heb al vele ritten begeleid. Mijn mooiste was de truckrun vanuit het Diekman stadion van Twente. Op die bewuste dag stonden er 400 trucks en 100 verkeersregelaars klaar om de rit te maken en te begeleiden. De voorbereiding is enorm, alles tot de puntjes toe uitgewerkt. Het plezier bij de deelnemers, organisatie en publiek langs de weg, is niet te beschrijven. Dat een deelnemer gewoonweg een politieagent omhelst en tegen hem zegt bedankt vriend, vergeet ik nooit meer. Mijn accu is na die dag een beetje leeg maar eigenlijk voor een hele lange periode weer helemaal opgeladen, als je begrijpt wat ik bedoel.

    (uw reporter: heel mooi, Henk en zeer herkenbaar, mijn broer Ivo rijdt ook altijd mee als deelnemer).

    Eigenlijk bedoel ik ook nog een andere stichting.
    Jaja was nog niet klaar! Ik doe ook hand-en-spandiensten voor de Stichting Doe Een Wens. Deze stichting vervult de liefste wens van kinderen met een levensbedreigende ziekte. De wensen kunnen van alles zijn. Een voorbeeld is een kleine jongen, die eens echt wilde racen op het circuit van Zandvoort. De stichting regelt dan alles, zodat dit ook echt gebeurt. De vreugde die dag bij het kind en de familie, maakt het een heel bijzondere dag. Er wordt echt genoten! Het meehelpen bij deze wensen reken ik tot mijn rijkste ervaringen. 

    Zag je onlangs als mannequin op facebook met motorkleding. Moet niet gekker worden. Hoe zit dit allemaal?
    Er blijft ook niets verborgen voor jou! Maar ben sinds 2006 klant bij Restyle motorkleding. Geregeld te vinden in de winkel. Op enig moment vroeg de eigenaar of ik ook in de zaak zo nu en dan wel eens wilde helpen. En van het een kwam het ander. Ze noemen me daar Ome Henk, geweldig toch! Geef graag adviezen als het op motorkleding aankomt. Maar ben ook heel eerlijk dan en flap er van alles uit. Zo zei ik ooit tegen een klant, “een Komo vuilniszak zou u beter staan!” en er ging weer een tevreden klant naar huis uiteindelijk. Help graag dames met mijn charmes bij het vinden van hun motorkleding. Zij weten ook steeds vaker de motor te vinden en hebben recht op mooie eigentijdse motorkleding.

    Welke muziek spreek jou echt aan?
    Dat is een moeilijke vraag. Ligt een beetje aan mijn stemming, maar de oude blues spreekt mij zeker aan. Met de huidige rappers, zoals “Lullo de Kleine” heb ik weinig. Nederlandstalig is Blof een toppertje. Met name hun teksten zijn heel erg mooi.

    Jij als scheidsrechter, zeg het maar, wat wil je, kop of munt?
    Voor de volle 100% kop. De kop kijkt fier omhoog, is trots en krachtig. De muntzijde staat voor mij gelijk aan materialistisch. Niet zo mijn ding.

    Wat is je favoriete vakantieland?
    Engeland en met name de Schotse Hooglanden! Het rondlopen in de immense natuur van Schotland laat je beseffen hoe nietig je zelf bent. Je kunt uren in de natuur rondlopen zonder iemand tegen te komen. Je zult gelijk denken, maar Henk dan valt er niets te praten onderweg. Haha klopt, maar dat maak ik ruimschoots goed met de locals in de avonduren.

    Ook een vraag, met soms verrassende antwoorden. Wat is je lievelingseten?
    Daar kan ik heel resoluut in zijn, de Italiaanse keuken! Niet zozeer de pizza’s, maar meer de pasta’s en de bijzondere gerechten. Neem bijvoorbeeld Ossobuco, het water loopt nu al uit mijn mond. Ik hou van de Italiaanse insteek, La dolce vita (uw reporter: het goede leven). Samen met vrienden het glas heffen onder het genot van een lekkere maaltijd.

    Dan een van de leukere vragen, heb je een mooie anekdote?
    Degene die spontaan komt is van heel lang geleden. Zoals vermeld liep ik stage bij de Spoorwegen bij de afdeling “Bots Ploeg samenstellen treinstellen”. Op een dag moest ik van een collega “lummel-bouten” halen. Ben op pad gegaan en dacht eigenlijk, mij pak je niet vriend! Ben in het gras treinen gaan kijken. Op gegeven moment ga ik terug en krijg ik toch op mijn lazer. Waar ik bleef met de bouten! Bestaan die dingen toch echt….

    Iets anders nog. Op een dag deden jij en ik samen, parkeerwacht Van der Sar toernooi. Weet je dit nog en waar ik op doel?
    Jazeker! Mooie dag was dat. Ik weet nog dat er op een gegeven moment een hele dikke Porsche aankwam en er een vrouw uitstapte in een heel kort zie-net-poes-niet jurkje en enorme naaldhakken aan. Bij de eerste stap op het drassige gras van de ijsbaan, zakten de naaldhakken 8 cm diep het gras in. Zegt die vrouw, “Waar wij het lef vandaan haalden om haar hier te laten parkeren!” Geweldig toch! 

    Wat is het mooie aan Ons Foreholte?
    Heb in de 35 jaar de club van klein naar best wel groot zien groeien. Van de oude velden naar het huidige complex zien gaan. Er is binnen Foreholte een oude kern, die veel met elkaar optrekken en doen. Maar mooi is het om te zien, dat ook nieuwe aanwas integreert in de vereniging.

    Daarnaast hou ik van dingen samen doen en de sociale contacten. Wat is er niet mooier om de ouders overal bij te betrekken en alles samen te beleven!

    Maar ook samen sterk zijn en in droevige tijden met elkaar verbondenheid voelen, dat is ook echt Foreholte.
    We gaan er een eindje aan breien, Henk.

    Tenslotte, heb je een lijfspreuk die je met ons allen wilt delen, Henk?

    "Al ben ik oud en grijs, ik ben nog steeds niet wijs!".

    Wil jij net als Henk ook je steentje bijdragen aan onze prachtige vereniging? Stuur dan een mailtje naar info@foreholte.nl voor meer informatie over de verschillende commissies en vrijwilligersfuncties!