• Met zichtbare trotse blik kijkt Herman Godijn in de camera van de fotograaf van de plaatselijke krant. De secretaris van de voetbalvereniging houdt op dat moment - we schrijven zaterdag 9 oktober 1976 - de symbolische eerste steen stevig met twee handen vast. Dit betekent het startschot voor de bouw van de nieuwe kleedkamers. Het gebouw, dat deze week (47 jaar later) is gesloopt om plaats te maken voor een nieuw project. Herman is niet meer in leven, maar zijn zoon Frank is als vrijwilliger nog drie dagen per week te vinden op de Elsgeest. We spraken met hem en overhandigden de eerste steen, of liever gezegd de laatste steen met zo veel emotionele waarde.

    Frank, kun je eens meer vertellen over wat je vader allemaal deed bij de vereniging?
    ''Hij is maar liefst dertig jaar secretaris geweest. En hij heeft aan de wieg gestaan van het damesvoetbal. Hij was altijd erg druk met zijn werk en natuurlijk Foreholte, vooral de vele vergaderingen staan me nog bij. Soms was hij voor ons als de man die het vlees sneed. Maar bovenal was hij een ontzettend lieve, zachtaardige man!"

    ''Als klein jongetje mocht ik altijd al mee naar Foreholte. Het zag er destijds trouwens heel anders uit: het hoofdveld lag dwars, er was een kleine kantine en twee blauwe kleedkamers. In de oude bestuurskamer stond altijd een kastje met een sleutel, en dan kwam de Hartevelt tevoorschijn en dronken alle bestuursleden een borreltje. Dat kan ik me nog heel goed herinneren, haha.''

    Heeft je vader het vrijwilligersbloed aan jou doorgegeven?
    ''Dat kun je wel zeggen. Ik begon als scheidsrechter, daarna ging ik vlaggen bij het eerste elftal. En nu verzorg ik al een aantal jaar, eerst bij de C1 en daarna bij de selectie. Ik ben inmiddels al 16 jaar betrokken bij de vereniging, sinds ik in Voorhout woon. Volgend jaar maak ik wel een kleine overstap naar onze buren bij SJC, maar ik blijf altijd fan.''

    Weet je nog het moment van 'de eerste steen'? En krijgt de steen een mooie plek?
    "Ik was er zelf helaas niet bij, maar ik weet dat hij dat fantastisch vond. Hij was enorm trots dat hij de eerste steen mocht leggen. En daarom vind ik het ook zo leuk dat ik de steen nu overhandigd krijg. Het geeft me een heel warm gevoel. Ik heb een mooie plek achterin de tuin vrijgemaakt, maar het zal ongetwijfeld terechtkomen in het Foreholte museum."