• 23 jaar geleden begon Martin Weijers met het trainen van de allerkleinsten binnen de vereniging. Een ‘klusje’ wat hem op het lijf geschreven is. Voetballers komen en gaan, groeien op, maar ‘Meester Martin’ blijft jarenlang trouw de woensdagmiddagtraining verzorgen. Afgelopen zaterdag - hoe jammer wij dat als vereniging ook vinden - voor echter de allerlaatste keer. We blikken kort terug om antwoord op die ene dringende vraag te krijgen: ‘Hoe houd je dit zo lang vol?’’

    Martin, om maar meteen met de deur in huis te vallen. Waarom stop je?
    ‘’Het heeft eigenlijk een hele simpele reden. Ik heb 1 april jongstleden een kleinzoon gekregen. Die woont echter in Utrecht. Op de woensdagmiddag wil ik met mijn vrouw mee om op hem op te passen. Ik heb dus geen tijd meer op de woensdagmiddag. Ik heb het drieëntwintig jaar met heel veel plezier gedaan. Ooit begonnen als assistent bij Carlo Lami, toen nog op de ijsbaan. En afgelopen zaterdag voor de laatste keer.''

    Hoe kijk je erop terug?
    Het is het leukste klusje van de vereniging. Ze zijn nog zo jong dus speelplezier is het allerbelangrijkste. Dus lekker voetballen zonder de druk om te presteren. Je geeft ze een bal, een doel en wat hesjes. Vervolgens doet het plezier de rest. Dat is de reden dat ik het denk ik zo lang heb volgehouden. Zelfs toen ik jeugdvoorzitter was, deed ik dit heel graag ernaast ter afleiding.

    Wat ga je het meeste missen?
    ''Ik denk de ongedwongenheid, het plezier van de jongens en meisjes. Het lachen en de high-fives. Weet je wat zo leuk is? Ik was laatst aan het lunchen bij Ons Genoegen, komt er een klein ventje naar mij toegelopen om mij gedag te zeggen. Dat is toch fantastisch?''

    ''Het is daarnaast heel leuk om al die generaties voetballers langs te zien komen. Al die voetballers die nu in het eerste voetballen, zoals bijvoorbeeld de Ligtvoetjes, heb ik toentertijd nog onder mijn hoede gehad. Maar ook voetballers die nu bij de overige senioren actief zijn, heb ik training gegeven. Ik ben nog steeds coördinator van de overige senioren en ik draai op woensdagavond bardienst, dus ik zie nog steeds dezelfde koppies als vroeger.''

    ''Ik wil nog even van de gelegenheid gebruikmaken om iedereen te bedanken die mij de afgelopen 23 jaar heeft geholpen. Het zijn eigenlijk te veel namen om op te noemen, maar in het bijzonder nog even Bart Krol, Anne en Onno die mij de laatste jaren heel erg fijn hebben ondersteund.''