Buurvereniging GWS definitief opgeheven

Dat Sassenheim ooit drie in plaats van twee amateurclubs telde, is een feit dat vooral nog bij oudere voetballiefhebbers bekend was. GWS was nooit een opvallende speler geweest in het levendige voetbalcircuit van de Bollenstreek. De selectie-elftallen die de club op de been bracht, kwamen steevast uit in de onderste regionen van het amateurvoetbal.

Een plek in de marge lijkt dan ook evident voor clubs die voortkwamen uit fabrieken of kantoren. Slechts zelden slaagden dat soort clubs erin een blijvende indruk achter te laten in het Nederlandse voetbal.

PSV, de Philips Sport Vereniging, vormde in dat opzicht een uitzondering. De bekendheid van clubs zoals HVZ (Heineken Voetbalvereniging Zoeterwoude) of Te Werve (oorspronkelijk de club van Shell) reikt meestal niet verder dan de gemeentegrens.

Ook GWS had industriële wortels en wel in het Groningen van de jaren dertig. In die stad stond al sinds 1792 verffabriek Sikkens, een industrie-icoon in het noorden met landelijke uitstraling, want op de verfmarkt was het een van de grotere spelers van Nederland.

In de jaren waarin Sikkens de industrie veroverde, greep ook het voetbal in Nederland om zich heen. In de jaren na de Eerste Wereldoorlog veranderde het van een elitesport in een sport van het volk. Ook bedrijven gingen daarin mee en steeds vaker richtten ze eigen clubs op.

Fokker, KLM en Philips
Zo ook Sikkens, dat in 1934 GWS in het leven riep. Die naam verwees naar Geert Willem Sikkens (GWS), een van de vooraanstaande figuren binnen het familiebedrijf. In de negentiende eeuw had hij van het bescheiden Groningse fabriekje een speler op nationaal niveau gemaakt. Onder andere Fokker, KLM en Philips behoorden omstreeks 1930 tot de afnemers van de producten die de noordelijke verfmengerij produceerde.

 

Omdat veel van die klanten zich in de Randstad bevonden, verhuisde de fabriek in 1939 naar Sassenheim. Om specifiek te zijn aan de Leidsevaart, strategisch gelegen tussen Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht.

Brand tijdens dorpsderby
De club verhuisde mee, want ook in de Bollenstreek waren arbeiders die wilden voetballen. De regels waren strikt: uitsluitend werknemers van Sikkens mochten de kleuren van het bedrijf verdedigen.

 

Hoewel GWS in haar ruim negentigjarig bestaan een bescheiden club bleef, kende het toch enkele opmerkelijke momenten. Een daarvan speelde zich af in mei 1972, tijdens de dorpsderby tegen Teylingen.

 

Niet de wedstrijd, maar wat naast het veld gebeurde, trok de aandacht. In de rust brak brand uit in een loods van de verffabriek.

 

Het was voorpaginanieuws bij bijna alle landelijke kranten, zowel de vuurzee als de gevolgen. Volgens het Leidsch Dagblad waren er vlammen van honderd meter hoog te zien en exploderende vaten te horen. De schade zou uiteindelijk zo'n 4 miljoen gulden bedragen.

Ook het verkeer tussen Amsterdam en Den Haag kwam urenlang tot stilstand. Door ramptoeristen ontstonden files, waardoor hulpdiensten uit de hele regio Leiden moeite hadden om op tijd bij de brandhaard te komen. De politie moest het verkeer omleiden zodat brandweerwagens hun weg naar Sassenheim konden vinden.

Doorspelen ondanks brand
Daarbij speelde mee dat vier jaar eerder een nog grotere brand op het terrein had gewoed. Verder was de kans groot dat bij een verfmenger chemische stoffen vrijkwamen. Genoeg redenen om een nietszeggend onderonsje tussen twee amateurclubs na 45 minuten af te blazen.

 

De scheidsrechter van dienst besloot anders. De wedstrijd tussen de twee ploegen uit Sassenheim kende die avond ook een tweede helft. Teylingen versloeg het kleine broertje met 6-0 en won daarmee de FotoTurk Wisselbeker - een kleinood. Zeker als je weet dat op een paar honderd meter afstand bijna tweehonderd brandweerlieden een enorme brand over drieduizend vierkante meter probeerden te bedwingen.

 

Tijdens de brand in 1972 maakte het bedrijf al deel uit van multinational AKZO (nog zonder Nobel) en verdween de naam Sikkens langzaam maar zeker uit het Sassenheimse straatbeeld.

 

GWS stond toen al lang niet meer voor Geert Willem Sikkens, maar was op last van de KNVB veranderd in Goede Wilskracht Sterkt. De nationale voetbalbond wilde namelijk vlak na de Tweede Wereldoorlog geen clubs tot haar competities toelaten met een bedrijfsnaam.

Wilskracht was ook nodig bij een ander hoogtepunt in de clubgeschiedenis. Tijdens het vijftigjarig jubileum in 1984 liepen leden van GWS in estafettevorm van Sassenheim naar Groningen - een afstand van meer dan tweehonderd kilometer. De laatste kilometer legden ze gezamenlijk af.

Typische dorpsclub
Ondertussen was GWS geen bedrijfsvereniging maar een typische dorpsclub geworden. Op het terrein stond een kleine houten tribune, was een knusse kantine en de club beschikte over twee velden.

 

Ook in de ledenadministratie was een duidelijke verandering zichtbaar. Waar aanvankelijk alleen fabrieksarbeiders welkom waren, mochten later ook hun kinderen lid worden. Uiteindelijk stond de club voor iedereen open, ongeacht hun band met Sikkens.

Genadeslag door Rijkswaterstaat
Ondanks die ruimhartige openstelling zette het verval zich na de eeuwwisseling onvermijdelijk in. Steeds meer jeugdspelers kozen voor andere clubs in de regio, zoals Foreholte, Ter Leede of Teylingen.

 

De doorstroom naar de senioren stokte en ook bij de volwassenen liep het enthousiasme terug. Jaar na jaar zag het bestuur het ledenaantal afnemen, tot AKZO Nobel en Rijkswaterstaat de genadeslag toedienden.

 

De herinrichting van de afrit van de A44 richting Voorhout en Noordwijk betekende in 2012 het definitieve einde van GWS. De voetbalvelden en clubgebouwen moesten plaatsmaken voor de verbreding van de weg en de uitbreiding van het parkeerterrein van AKZO Nobel.

 

De overgebleven teams stapten over naar Warmunda in Warmond, waardoor de voetbalvereniging een gezelligheidsvereniging werd. Daar kwam afgelopen maand ook een einde aan.

Bron: OmroepWest.nl