• Tjeerd: Henk,ik zou graag een interview met je willen houden over jouw afscheid van de Veilingcommissie.

    Henk: Liever niet eigenlijk. Ik hou er niet zo van.

    Tjeerd: Maar je moet. Je hebt het 20 jaar gedaan en het is nou eenmaal ‘ere wie ere toekomt'.

    Henk: Vooruit dan maar. Omdat het moet.

    Tjeerd: Donderdag. 7 uur kantine. Tot dan Henk!

    Als er een stereotype vrijwilliger bestaat - in de schaduw enorme bergen werk verzetten - dan is Henk van Werkhoven de belichaming hiervan. Na twintig jaar onderdeel van de veilingcommissie te zijn geweest, nam hij afgelopen jaar in alle stilte afscheid. Geen afsluitende borrel met speech, maar een nuchtere handdruk met een eenvoudige ‘we spreken elkaar’. Reden te over om de 67-jarige Voorhouter, als onderdeel van ‘De Echte Kampioenen’ in de maand november, alsnog in de kantine  uit te nodigen voor een passend afscheidsinterview. Hoewel afscheid? ‘’Ik neem afscheid, maar zeg geen vaarwel. Ik hoor wel weer wanneer ik nodig ben.’’

    Het is eind jaren negentig als voormalig voorzitter Peter van Kesteren met het idee komt een eigen veiling te organiseren. Extra inkomsten zijn op dat moment hard nodig. Het is een tijd waarin reclameborden bij Foreholte nog not done zijn vanwege het etiket openbaar sportpark. Daarnaast werd er met enige jaloezie gekeken naar buurtverenigingen als SJC, Katwijk en VVSB waar klinkende cijfers kon worden overlegd na gezellige veilingavonden. Al snel waren de ogen gericht op Henk. ‘’Ik deed zelf al jarenlang de kerkveiling, dus ik had al de nodige ervaring. Ik heb toen samen met mijn broer Theo, Ben van Egmond en nog een paar enthousiastelingen de handen uit de mouwen gestoken. Dat ging eigenlijk allemaal vrij vlot,’’ vertelt Henk.

    En zo geschiedde. Het is vrijdag 15 december 2000 als de eerste kavels onder leiding van veilingmeester Theo van Werkhoven in de kantine van Foreholte worden afgeslagen. Wat daarop volgt is twintig jaar spektakel met gezellige avonden, uiteenlopende kavels en duizelingwekkende eindbedragen tot gevolg. ‘’Ik kan mij herinneren dat de eerste veiling rond de 30.000 gulden (!) opleverde,’’ licht Henk toe. ‘’Dat is door de jaren heen opgelopen tot 70, 80 duizend euro. Dat komt door het aantal en soort kavels. Vooral de kavels met weekenden inclusief bezoek aan voetbalwedstrijden hebben daaraan bijgedragen.’'


    Hoewel niemand kan ontkennen dat een nieuw record altijd ‘een lekker gevoel is’, is het voor Henk nooit een doel op zich geweest. ‘’Ik heb altijd gevonden dat de veiling er voor iedereen moet zijn. Ook voor de wat kleinere portemonnee. Er zijn legio voorbeelden van veilingen waarin een twintigtal sponsoren alle kavels voor ieders neus wegkapen. Tuurlijk, dat resulteert in een hoog bedrag. Maar is dat nou zo leuk? Ik wil dat iedereen gewoon een gezellige avond heeft en huiswaarts keert om moeders te kunnen verrassen met een pot hyacinten. Dat is toch fantastisch?’’

    In die twintig jaar vult Henk verschillende rollen in. Penningmeester, commissielid en zelfs voorzitter. ‘’In eerste instantie waren de ogen direct op mij gericht wanneer er gevraagd werd wie de kas zou beheren,’’ vertelt Henk. ‘’Ik werkte heel mijn leven bij de bank, dus het was ook wel een vrij logische stap. Ik was daar overigens helemaal niet geschikt voor, omdat ik veel te makkelijk was en overal ‘ja’ op zei haha! Later ben ik ook nog voorzitter geweest.  Niemand wilde het doen, dus ik offerde mijzelf maar op. De vergaderingen gingen daardoor totaal ongestructureerd, maar op een of andere manier wisten we het toch samen te regelen.’’

    De ervaring en kennis die Henk door de jaren heen opdoet is een welkome aanvulling voor de commissie. Tegelijkertijd bekruipt er bij Henk een steeds groter knagend gevoel. ‘’Ik kreeg steeds meer het idee dat het op de automatische piloot ging. Daarnaast ging steeds meer  digitaal. Ik heb helemaal niets met die sociale media. Ik snap er niets van. Ik ben er  niet op tegen hoor! Ik zie juist alleen maar voordelen. Vroeger plaatste we een advertentie voor zo’n 300 gulden in de krant. Nu kan je gratis het evenement onder de aandacht brengen bij heel veel mensen.’’


    En toen nam Henk na twintig jaar trouwe dienst afscheid van de veilingcommissie. En lijkt het vrijwilligerswerk bij Foreholte voor hem op een laag pitje te komen. Iets wat hij tientallen jaren met ziel en zaligheid deed. Ooit begonnen op zijn zestiende met het verzorgen van de Foreholte TOTO, vervult de rasvrijwilliger door de jaren heen uiteenlopende functies. Jeugdleider, kascommissie, veiling, toernooien, evenementen. Henk draaide zijn hand er niet voor om. ‘’Ik heb het altijd met enorm veel plezier gedaan. Dat vooropgesteld,’’ vertelt Henk. ‘’Ik werd door mijn broer Theo in allerlei projecten meegenomen en ook door mijn zoon Marco ben ik altijd  bij de club betrokken gebleven. In de laatste jaren heb ik mij vooral gefocust op de veiling die ik overigens met een gerust hart achterlaat. Het staat als een huis. Hoe de mannen die er nu in zitten het invullen is fantastisch.’’

    De rood-witte Foreholte deur blijft dus zogezegd wel op een kier. Bevestigt ook Henk: ‘’Ik neem afscheid, maar zeg geen vaarwel. Ik hoor wel weer wanneer ik nodig ben.’’ En zo neemt de honkvaste Lid van Verdienste vrijdag 26 november toch weer plaats op zijn vertrouwde stoel, nu als notulist. In de schaduw van de veilingmeester. Net buiten de spotlights. En terwijl de ogen van de zaal elders op gericht zijn, doet hij geruisloos zijn werk. Typisch Henk.

    Door: Tjeerd van der Zwaan

    ----

    Wat zijn 'De Echte Kampioenen'?
    Vrijwilligers. De motor van de vereniging. Je kan altijd op ze rekenen, stellen zich belangeloos op en gaan onvermoeibaar door. Maar ondanks de bergen werk die zij verzetten, zie je ze als stille krachten maar zelden op de voorgrond. Dat kan anders dachten wij. Daarom belichten we in het nieuwe seizoen iedere maand een tak uit de prachtige vrijwilligersgilde, die Foreholte rijk is! De maand november zijn dat de financiële commissies.